مقایسه بارگیری کوتاه مدت و بلند مدت مکمل سلنیوم بر شاخص های فشاراکسایشی دختران فعال دانشجو به دنبال یک جلسه فعالیت هوازی وامانده ساز

هدف از این پژوهش مقایسه بارگیری کوتاه مدت و بلند مدت مکمل سلنیوم بر شاخص های فشار اکسایشی دختران فعال دانشجو به دنبال یک جلسه فعالیت هوازی وامانده ساز بود. بر اساس یک طرح نیمه تجربی 20 دانشجوی دختر سالم (سن: 1/5±23/6 سال، قد: 1/26فعالیت هوازی واماندهساز، سلنیوم، کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز،مالوندیآلدیید161/23 سانتی متر، وزن: 7/13فعالیت هوازی واماندهساز، سلنیوم، کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز،مالوندیآلدیید 60/2 کیلوگرم) به صورت هدفمند انتخاب شدند. پس از اخذ اولین نمونه خونی حالت ناشتا آزمودنی یک کپسول 200 میکروگرمی سلنیوم را مصرف کردند و 2 ساعت بعد تست بروس را روی نوارگردان اجرا کردند. بلافاصله دومین نمونه خونی به عمل آمد. بعد از یک هفته استراحت (Wash out) بارگیری طولانی مدت مکمل سلنیوم با همان دوز به مدت 14 روز شروع شد. 24 ساعت پس از مصرف آخرین مکمل واخذب نمونه خونی سوم در حالت ناشتا افراد دوباره تست را اجرا کردند و بلافاصله پس از تست نمونه خونی چهارم گرفته شد. شاخص های فشار اکسایشی (کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز و مالون دی آلدیید) در هر مرحله خونگیری اندازه گیری و توسط آزمون t همبسته بین دو مدل بارگیری مقایسه شد. تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 18 و در سطح معناداری 5 درصد انجام شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که فعالیت ورزشی وامانده ساز باعث افزایش معنادار LDH, CK و MDA می شود. در مقایسه بین دو مدل بارگیری نیز مشاهده شد که بارگیری بلند مدت سلنیوم روی کاهش LDH اثر معناداری دارد (P<0/05) و مقادیر CK و MDA را نیز کاهش می دهد. براساس یافته پژوهش حاضر مصرف طولانی مدت مکمل سلنیوم در مقایسه با مصرف کوتاه مدت آن موجب کاهش آسیب اکسایشی ناشی از انجام تمرین وامانده ساز می شود.

Keywords:

فعالیت هوازی وامانده ساز , سلنیوم , کراتین کیناز , لاکتات دهیدروژناز , مالون دی آلدیید