نقش واسطه ای کارآمدی مربیگری در رابطه بین هوش هیجانی و سبک رهبری مربیان زن ورزشی شرکت کننده در دوازدهمین المپیاد دانشجویی کشور

مربیان از اجزای حیاتی منابع انسانی در سازمان های ورزشی محسوب می شوند که تحت تاثیرمتغیرهای مختلفی قرار دارند. هدف این پژوهش، تعیین رابطه هوش هیجانی و سبکرهبری با میانجیگری کارآمدی مربیان ورزشی زن شرکتکننده در دوازدهمین المپیاددانشجویی کشور بود و اطلاعات لازم با استفاده از پرسشنامه های هوش هیجانی (شوت،1998)، کارآمدی مربیگری (میرز و همکاران، 2011) و سبک رهبری (چلادوری و ساله، 1980)جمع آوری شد. جامعه آماری 183 مربی شرکت کننده در المپیاد ورزشی بودند که با استفادهاز فرمول تاباچنیک و فیدل (2007) تعداد 90 نفر به عنوان نمونه به صورت سهمیه ای وتصادفی انتخاب شدند. روایی و پایایی پرسشنامه ها در تحقیقات متعددی به تایید رسید؛ باوجود این، روایی صوری و محتوایی آن را چند تن از استادان دانشگاه تایید کردند و پایاییپرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 0/84، 0/77 و 0/91 تعیین شد. تحلیل دادهها با روش رگرسیون دوگانه و چندگانه بر اساس مدل چهارمرحله ای بارون و کنی (1986) صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که توانایی ادراکشده مربیان از هوش هیجانی خود، از جمله ارزیابی و نظارت دقیق بر تغییرات هیجانی در طول تمرین و مسابقه و قابلیت کنترل و تنظیمبهینه این هیجانات، تاثیر مثبتی بر اعتماد مربیگری و باورهای کارآمدی مربیان دارد و اینرابطه موجب اتخاذ سبک رهبری و رفتار متناسب با شرایط مسابقه و ورزشکار و در نتیجهبهبود اثربخشی کل فرایند مربیگری می شود. این تعامل می تواند نگرش و ارتباط ورزشکار بامربی و در نتیجه عملکرد و یادگیری آنها را نیز بهبود بخشد.

Keywords:

سبک رهبری , هوش هیجانی , کارآمدی مربیگری , مربیان , المپیاد ورزشی