نقش امید در تعامل با جنسیت در خودکارآمدی ورزشکاران

هدف مطالعه حاضر بررسی نقش امید در تعامل با جنسیت درخودکارآمدی دانشجویان ورزشکار دانشگاه محقق اردبیلی است.جامعه آماری شامل تمام دانشجویان ورزشکار دختر و پسرمشغول به تحصیل در نیمسال اول سال تحصیلی 90-1389در دانشگاه محقق اردبیلی می باشد. نمونه های آماری شامل120 پسر و 120 دختر با میانگین سنی 2/35±23/7 سال بودکه با استفاده از فرمول کوکران و با روش نمونه گیری تصادفیانتخاب شدند. داده های پژوهش به صورت میدانی و با استفادهاز آزمون امید بزرگسالان اسنایدر و همکاران و پرسشنامهخودکارآمدی مارک شیرر و جیمز مادوکس جمع آوری شد.داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس دو عاملی بررسی ونتایج پژوهش نشان داد: دانشجویان ورزشکار پسر نسبت بهدانشجویان ورزشکار دختر، خودکارآمدی بیشتری دارند. بینخودکارآمدی دانشجویان ورزشکار دارای سطوح مختلف امید،تفاوت وجود دارد و امید، در تعامل با جنسیت بر خودکارآمدیتاثیر دارد.

Keywords:

امید , خودکارآمدی , ورزش