تاثیر تمرین های تعادلی بر افسردگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون

هدف از پژوهش حاضر به کارگیری تمرین های تعادلی در جهت کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی بیمارانی است که حملاتپارکینسونی آنها با وجود مصرف دارو کنترل نمی شود. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترلاست. 20 مرد مبتلا به پارکینسون به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (10 نفر) و کنترل (10نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تمرینی علاوه بر درمان های دارویی به مدت 12 هفته، هر هفته سه جلسه 60 دقیقه ای نیز به انجام تمرین های تعادلی پرداختند؛ درحالیکه بیماران گروه کنترل در این مدت جز درمان های دارویی، هیچ فعالیت بدنی را تجربه نکردند. درابتدا و انتهای این دوره، افسردگی و کیفیت زندگی بیماران به ترتیب با پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه کیفیت زندگی بیمارانمبتلا به پارکینسون ارزیابی شد. نتایج نشان داد، افسردگی در گروه تجربی بهشکل معناداری نسبت به پیش از دوره تمرینی کاهشیافت؛ درحالیکه در گروه کنترل، تغییر معناداری مشاهده نشد. همچنین کیفیت زندگی در تمامی ابعاد در گروه تجربی بهبود یافتدرحالیکه در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. نتایج پژوهش نشان داد که ورزش های تعادلی به عنوان یک روش درمانی مفیدو موثر میتواند در جهت بهبود افسردگی و به دنبال آن بهبود در عملکرد زندگی روزانه وکیفیت زندگی بیماران پارکینسون مورد استفادهقرار گیرد.

Keywords:

پارکینسون , تمرین های تعادلی , افسردگی , کیفیت زندگی