ارتباط کمالگرایی و پرخاشگری در بین دانش آموزان ورزشکار

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط کمالگرایی و پرخاشگری در بین دانش آموزان ورزشکار بود. روش پژوهش، توصیفی واز نوع مطالعات همبستگی بود. بدین منظور 333 دانش آموز ورزشکار با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده وپرسشنامه های ویژگی های فردی، کمال گرایی چندبعدی در ورزش گتوالز و دان، و پرخاشگری ورزشی بردمیر را تکمیلکردند. روایی پرسشنامه ها با بهره گیری از نظرات اصلاحی اساتید روانشناسی و مدیریت ورزشی، مربیان و ورزشکاران به-دست آمد و پایایی آنها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 0/89 و 0/83 تعیین شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون کولموگراف- اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشانداد، کمالگرایی با پرخاشگری ورزشی دانش آموزان ورزشکار ارتباط مثبت و معناداری داشته است؛همچنین از میان خرده مقیاس های کمالگرایی، تنها بین خرده مقیاس ادراک فشار والدین با پرخاشگری ورزشی ارتباطمعناداری مشاهده نشد. در نتایج تحلیل رگرسیون، خرده مقیاس نگرانی بیش از حد در مورد اشتباهات، به عنوان بهترین پیش-بینی کننده پرخاشگری خصمانه شناخته شد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، همیشه نمی توان کمال گرایی را به عنوان یکعامل منفی در پیش بینی پرخاشگری قلمدادکرد؛ زیرا کمال گرایی بهنجار، موجب کاهش پرخاشگری می شود؛ بنابراین باید بهابعاد بهنجار و نابهنجار کمال گرایی به طور همزمان توجه نمود.

Keywords:

استانداردهای شخصی , کمال گرایی بهنجار , پرخاشگری ورزشی , دانش آموز ورزشکار