اثر ورزش در آب بر خشنودی از نیازهای روانی پایه، انگیزش درونی و علاقه به تداوم مشارکت ورزشی زنان چاق: مطالعه نظریه خودمختاری

هدف مطالعه حاضر، مقایسه اثر دو شیوه ورزش در آب بر خشنودی از نیازهای روانی پایه، انگیزش درونی و علاقه به تداوم مشارکت ورزشی زنان چاق بود. 24 نفر از زنان چاق با دامنه سنی 30-25 سال و شاخص توده بدنی بالاتر از 30 به صورت در دسترس انتخاب و با آرایش تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. هر دو گروه، به مدت دوازده هفته در کلاس های ورزش در آب شرکت کردند. در برنامه تمرینی گروه تجربی، نیازهای روانی پایه مدنظر قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس حاکی از برتری گروه تجربی در خشنودی از نیازهای روانی پایه و علاقه به تداوم مشارکت ورزشی بود، اما در میزان انگیزش درونی و کاهش شاخص توده بدن تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشد. بنابراین، مدنظر قرار دادن نیازهای روانی پایه برای افزایش علاقه به تداوم مشارکت ورزشی پیشنهاد می شود.

Keywords:

نظریه خودمختاری , نیازهای روانی پایه , انگیزش درونی , تداوم مشارکت ورزشی , ورزش در آب