آرش احمدیان
سمیه ایزدی مقدم
محمد سهرابی

معیشت اکثر مردم منطقه سیستان با تکیه بر کشاورزی و استفاده از آب های سطحی است. خشکسالی ها در اینگونه مناطق معمولا اثرات مخرب شدیدتری نسبت به سایر مناطق کشور دارند. از مهمترین اثرات نامطلوب خشکسالی در سیستان می توان به از بین رفتن پوشش گیاهی، افزایش فرسایش بادی، مهاجرت پرندگان، از بین رفتن درختان و جنگل های منطقه، حذف گونه های مفید و کاهش شدید فعالیت های کشاورزی و تولید محصولات زراعی اشاره کرد. مطالعه حاضر ضمن بررسی اثرات کمبود آب و خشکسالی ، به تشریح پتانسیل های کشاورزی به عنوان فعالیت غالب مردم منطقه پرداخته است. از جمله فعالیت های انجام شده جهت مقابله با بحران آب می توان به حفر چاهک ها و حوضچه های ذخیره آب، احداث گلخانه، تغییر سیستم آبیاری، احیا و بازسازی قنوات، استفاده و تجهیز مکانیزاسیون، برق رسانی، احداث استخرهای دو منظوره، ایجاد استخرهای خاکی و بتونی، احداث بادشکن های زنده و غیر زنده، شناسایی و معرفی گیاهان سازگار و مقاوم به شرایط خشکسالی، آموزش کشاورزان و نیروهای متخصص بومی، توزیع رایگان انواع نهال درختان میوه، تولید آزمایشی انواع گل، سیزی، قارچ، نهال و گیاهان دارویی و ترویج و معرفی آنها به کشاورزان و تولیدکنندگان اشاره کرد. در همین راستا دانشگاه زابل به عنوان یک دانشگاه کاربردی جهت توسعه همه جانبه منطقه، فعالیت های موقری در بخش های فرهمگی، آموزشی، ترویجی، پژوهشی، تفریحی، اشتغال زایی ، فضای سبز، زیست محیطی و الگوسازی روش های مختلف مقابله با اثرات نامطلوب خشکسالی انجام داده که امروزه به عنوان یک مدل موفق و مناسب برای مردم و برنامه ریزان در سطح خرد و کلان جامعه مطرح شده است.

بحران آب، سیستان، کشاورزی