جعفر حسن زاده کلشانی - استادیار گروه تاریخ و تمدن ملل اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی
کبری عادلی نیا - دانشجوی دکتری تاریخ و تمدن ملل اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی

این باور که روزی منجی خواهد آمد و جهان را پر از عدل و داد خواهد کرد فصل مشترک تمام ادیان می باشد. در همه ادیان مسیله ظهور موعود غایب پیش بینی شده است و همه انبیا و اولیا وعده داده اند که در آخرالزمان یعنی پایان خط انبیا، شخصیتی الهی که دارای مقام ولایت و رسالت الهیه باشد ظهور خواهد کرد. هر یک از ادیان و مکاتب دینی دارای موعود یا منجی آخرالزمان می باشد که از جایگاه ویژه در آن دین یا آیین برخوردار است. در تمام این ادیان، موعود معنایی واحد دارد و آن این که در روزگاری که جهان پر از ظلم و جور است ناگهان لطف خداوندی بر اساس قاعده لطف شامل حال بشر می شود و منجی و موعود ظهور می کند و ضمن اینکه ظلم و جور را از بین می برد، جهان را پر از عدل و داد خواهد کرد.فکر ظهور مصلح بزرگی که انسان را از دردها و محنت ها رهایی بخشد و به انسانیت مدد رساند در تمام نقاط عالم جریان دارد و بشریت در امتداد تاریخ با دیدن ناملایمات و فشارهای گوناگون به یک منجی که جریان تاریخ را عوض کند و دولت حق را پایه ریزی نماید باور دارد و معتقد است که با ظهور آن تمام تبعیض های طبیعی که بر بنیان پرهیزگاری، استوار نگشته است ریزش خواهد کرد.

منجی، ادیان ، اسلام ، ظهور