ارزیابی سازوکار طول فاصله انداز سیلان بر رفتار دینامیکی وتریبولوژی کامپوزیت لاستیکی استیرن بوتادی ان سیلیکای اصلاح شده

استفاده از سیلیکای اصلاح شده و جایگزینی آن با دوده در آمیزه رویه تایر با وجود مزایایی مانند مقاومت غلتشی کمتر، با کاهش ضریب اصطکاک و متقابلا کاهش ضریب امنیت خودرو همراه است. در کامپوزیت لاستیک استیرن-بوتادیان محلول )SSBR( دارای نانوسیلیکای اصلاح شده با سیلان طول زنجیر سیلان میتواند با تغییر در برهمکنش پلیمر-پرکننده، رفتار گرانروکشسان و خواص تریبولوژی آمیزه را تحت کنترل قرار دهد. سازوکار اثر طول فاصله انداز سیلان در تغییر برهمکنشهای پلیمر-پرکننده و تقویت کنندگی همیشه مورد تردید بوده و برهمکنش های آنتالپیایی یا از نوع درگیری مکانیکی به عنوان محتمل ترین گزینه ها مطرح شده است. این پژوهش، با بهکارگیری نظریه های برپایه انرژی سطحی، سهم تقویت کنندگی از برهم کنشهای آنتالپی ایی و مکانیکی را تفکیک کرده و شدت اثر هریک از این دو سازوکار را ارزیابی میکند. به طور ویژه، دو سیالن تک عاملی آلیفاتیک با طول فاصله انداز3 و 16 کربنی بر سطح سیلیکا پیوندزنی شد و مشخصه های سطحی سیلیکا و نیز شکل شناسی، خواص دینامیکی و تریبولوژی آمیزه حاصل از آن با کامپوزیت دارای یک نوع سیلان دوعاملی مقایسه شد که به طور معمول در آمیزه رویه استفاده میشود. نتایج نشان میدهد، آمیزه های دارای سیلیکای اصلاح شده با طول زنجیر کوتاه و بلند که در آنها انرژی سطحی و برهمکنشهای آنتالپی ایی یکسان فرض شده است، رفتار دینامیکی و تریبولوژی مشابهی دارند که این مهم حاکی از نبود درگیری مکانیکی متاثر از طول زنجیر سیلانی در فصل مشترک پلیمر و پرکننده است. در نقطه مقابل طول فاصله انداز سیلان اثر بسیار زیادی بر برهمکنشهای آنتالپیایی، رفتار گرانروکشسان و رفتار اصطکاکی کامپوزیتها دارد. داده های ضریب اصطکاک نشان میدهد، مدول اتلاف در پیش بینی رفتار اصطکاکی متغیری کنترل کننده است.

Keywords:

لاستیک استیرن-بوتادیان , سیلیکا , طول فاصله انداز سیالن , تریبولوژی , برهمکنش پلیمرپرکننده