ارتباط زیست تخریب پذیری با شکل شناسی و خواص مکانیکی آمیخته های پلی اولفین الاستومر - نشاسته

در این مطالعه، اثر وجود نشاسته بر خواص پلی اولفین الاستومر ) POE ( بررسی شد. بدین منظور،برای تهیه آمیخته های پلی اولفین الاستومر-نشاسته ) POE/S ( از روش اختلاط مذاب بهره گرفته شد. آمیخته ها با مخلو طکن داخلی آزمایشگاهی تهیه شدند. برای بررسی نقش نشاسته در خواص این آمیخته ها از مقادیر وزنی متفاوت نشاسته 15 ، 25 ، 35 ، 45 و % 55 استفاده شد. در ادامه خواص مکانیکی، شکل شناسی و زیست تخریب پذیری آمیخته ها ارزیابی شد. با توجه به اختلاف ساختاری POE که غیرقطبی است و نشاسته که ساختار شیمیایی قطبی دارد، از کوپلیمر پلی اولفین الاستومر-مالییک انیدرید ) POE-g-MAH ( برای بهبود سازگاری استفاده شد. بررسی سازگاری آمیخته با آزمون طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه ) FTIR ( انجام شد. با افزایش مقدار نشاسته در آمیزه، تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی ) SEM (، افزایش اندازه فاز پراکنده را نشان دادکه پس از افزودن POE-g-MAH به دلیل سازگاری بیشتر فازها، اندازه فاز نشاسته کاهش یافت. نتایج آزمون ریولوژی بیانگر افزایش گرانروی مختلط، مدول اتلاف و مدول ذخیره پس از افزودن سازگارکننده به آمیخته بود. استحکام کششی و ازدیاد طول تا پارگی با افزودن نشاسته، کاهش یافت. مقایسه نمونه های با و بدون سازگارکننده نشان داد، نمونه های دارای سازگارکننده استحکام کششی بیشتر و ازدیاد طول تا پارگی کمتری نسبت به نمونه های بدون سازگارکننده دارند. نتایجزیست تخریب پذیری نیز نشان داد، در آمیخته های دارای % 15 وزنی نشاسته مقدار تخریب آمیخته بسیار اندک است و با افزایش مقدار نشاسته، مقدار تخریب افزایش می یابد و نمونه های دارای سازگارکننده دچار تخریب کمتری میشوند.

Keywords:

پلی اولفین الاستومر , نشاسته , سازگارکننده , شکل شناسی , زیست تخریب پذیری