بررسی کمی و کیفی سموم مصرفی استان مازندران و تهدید منابع آبی در فصل زراعی برنج

سموم دفع آفات و ورود آنها به محیط زیست به عنوان مواد زاید سمی و خطرناک(طبق تعریف EPA) اکنون به صورت بی رویه ای منابع آبی استان مازندارن را تهدید می کند. این تحقیق به عنوان پایه ای برای برآورد پتانسیل خطر و آگاهی از کیفیت و کمیت سموم مصرفی و ورود آنها به منابع آبی استان مازندران و ابزاری برای برنامه ریزی و مدیریت هوشیارانه کنترل بر مواد سمی و خطرناک تلقی می شود. گردآوری اطلاعات بر مبنای مصاحبه توسط پرسشنامه و نمونه گیری به صورت نمونه گیری چند مرحله ای و خوشه ای از شهرستان و روستا و خانوارها بوده است. نتایج حاکی از آن است از بین شهرهای استان، شهرستان آمل با 59000 هکتار سطح زیر کشت برنج بیشترین سموم مصرفی استان(25/5 درصد) را به خود اختصاص داده است و شهرستان رامسر با 16200 هکتار سطح زیر کشت برنج کمترنی میزان سموم (1/3 درصد) را داراست. کل سموم مصرفی استان در فصل زراعی برنج 3105 تن برآورد گردید. در بین سموم دفع آفات، ماچتی، ساترن، رونستار، هینوزان سوین، دیازینون به عنوان سموم متداول و عمده از نظر کمیت مورد مصرف قرار می گیرند و سم ماچتی با متوسط سرانه 297 میلی لیتر (بازای جمعیت کل استان) و سوین با 54 میلی لیتر بترتیب از بیشترین و کمترین مصرف برخوردارند.به علت بالا بودن سطح آب زیرزمینی در کلیه مناطق استان و نیز وفور منابع آبهای سطحی غالب سموم مصرفی جذب نشده پس از مسیر کوتاهی وارد منابع آبهای زیرزمینی و سطحی استان می شوند و به شدت منابع آبی مورد تهدید می باشد.