اسفندیار فرج وند - استادیار گروه مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

هدف از این مقاله معرفی مفهومی جدید در مدیریت تحت عنوان هم آفرینی است. این واژه در برابر همافزایی یا سینرژی مطرح گردید. سینرژی یا همافزایی دلالت بر آن دارد که برآیند کار جمعی، بسیار فراتر از برآیند کار تک تک افراد یا به عبارتی روشنتر کل بزرگتر از جمع اجزاست. براساس همآفرینی برآیند نوآوری جمعی یا نوآوری سیستمی بیش از جمع نوآوریهای فردی است. مفهوم همآفرینی از جمع آوری و تحلیل داده های متنی و نمونه برداری نظری از آثار و متن مصاحبه های خبرگان مدیریت و اندیشمندانی چون گری همل، رالف استیسی و تام پیترز و تحلیل داده های به دست آمده با استفاده از رویکرد نظریه پردازی داده بنیاد ظهور یافت. براساس این مفهوم، نوآوریهای تکتک کارکنان در بستر ارتباطات و گفتمان جمعی خاصیت سینرژیک مییابد و به نوآوریهای فزاینده میانجامد و مدیریت ارشد سازمان باید بسترهای لازم را جهت همافزایی نوآوریها و نبوغ کارکنان برای بقا، استمرار حیات، رشد و بالندگی سازمان فراهم نماید.

نوآوری، هم افزایی، نوآوری جمعی، هم آفرینی، بستر نوآوری