تبیین نقش تعدیل گری آزادی بیان در رابطه میان پدیده دگراندیشی سازمانی و هویت سازمانی

نگهداشت منابع انسانی، رسالت اساسی هر سازمانی است. در این خصوص مشارکت در تصمیمات سازمانی از ارکان مهم در حفظ نیروی انسانی شایسته محسوب میشود. امروزه سازمانها به دنبال ایجاد جوی ارتباطی هستند که از آزادی بیان در سازمان حمایت کند. زمانی که کارکنان این جو آزادمنشانه را در سازمان احساس کنند، به عضویت در سازمان افتخار کرده، ارزشهای سازمان در آنها نهادینه میشود. ازاینرو، در مقابل بیان اندیشه ها و نظرات ارزنده و متفاوت به منظور بهبود و تحول در سازمان احساس مسیولیت میکنند. این پژوهش با هدف بررسی نقش تعدیل گری آزادی بیان در ارتباط میان هویتسازمانی و دگراندیشی سازمانی انجام شده است. برای رسیدن به این هدف، کارکنان دانشگاه علوم پزشکی یزد را به عنوان جامعه آماری انتخاب و براساس فرمول کوکران، 386 نفر نمونه تعیین شده اند. آزمون فرضیه ها با مدلسازی معادلات ساختاری از طریق نرمافزار Amos، نشان میدهد که هویتسازمانی 76 درصد بر دگراندیشی سازمانی تاثیر دارد. همچنین نتایج تحلیل اثر متقابل نقش تعدیلگری آزادی بیان را در رابطه میان هویتسازمانی و دگراندیشی سازمانی تایید میکند.

Keywords:

دگراندیشی سازمانی , هویت سازمانی , آزادی بیان , مدل یابی معادلات ساختاری