محتشم غفاری - مرکز تحقیقات کنترل عوامل زیان آور محیط و کار، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
حمید سوری - استاد، گروه اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات وارتقاء ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
سمیرا محمدی - دانشجوی دکترای تخصصی آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، گروه بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی، تهران
جواد هارونی - دانشجوی دکترای تخصصی آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران

زمینه و اهداف: برای برنام هریزی های آموزشی مناسب در زمینه پیشگیری و برخورد با سوانح و حوادث ترافیکی، شناخت وضعیت و نیازهای آموزشی کارکنان ارایه دهنده این خدمت ضروری است. پژوهش حاضر با هدف نیازسنجی آموزشی پرسنل و مدیران مراکز پیش بیمارستانی وبیمارستانی در خصوص سوانح و حوادث ترافیکی در سال 1395 انجام شد. مواد و رو شها: این پژوهش به صورت تر کیبی در سه مرحله جمع آوری داده های کیفی طراحی و اعتبار سنجی ابزار نیازسنجی و مطالعه مقطعی انجام گردید. در مرحله اول با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختاریافته، چارچوبی از ابزار نیازسنجی به دست آمد و در مرحله بعد روایی صوری و محتوایی ابزار با استفاده از پنل متخصصان صورت گرفت و در مرحله آخر نیازهای آموزشی گروه های هدف با استفاده از ابزار بدست آمده در یک مطالعه مقطعی مشخص گردید. تمام مراحل تحقیق با رعایت اخلاق پژوهش و با کسب رضایت شرکت کنندگان انجام گردید. یافته ها : مه مترین نیاز آموزشی مراکز پیش بیمارستانی، به ترتیب، دوره آموزشی CPR ، دوره آموزشی بررسی وضعیت هوشیاری مصدوم و باز کردن راههای هوایی و دوره آموزشی ABC بود. همچنین سه اولویت اول مراکز اورژانس بیمارستانی به ترتیب، دوره آموزشی نحوه برخورد با موارد خاص )مثل قطع عضو(، دوره های آموزشی سوختگی های پیشرفته و ATLS )اقدامات پیشرفته برخورد با بیماران ترومایی( با درجه اهمیت یکسان و دوره آموزشی خود مراقبتی در سوانح و حوادث جاده ای بود. نتیجه گیری: با توجه به اولویت های استخراج شده، لازم است از طریق تدوین و برگزاری برنامه های آموزشی به ارتقاء مهارت های پرسنل مراکز پیش بیمارستانی و بیمارستانی اقدام نمود.

نیازسنجی آموزشی، سوانح و حوادث ترافیکی، کارکنان