بهاره بافنده مایوان - دانشجوی دکترا، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد
عباس رسول زادگان - استادیار، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد

هدف اصلی استفاده ی مجدد از مولفه های نرم افزاری، تولید نرم افزارهای جدید با استفاده از مولفه های موجود به جای تولید آنها از ابتدا است. توسعه ی مبتنی بر مولفه، یکی از روش های مطرح توسعه نرم افزار می باشد. امروزه در گرایشهای مختلف مهندسی، ترکیب مولفه های قابل استفاده ی مجدد و باکیفیت از اهمیت بسزایی برخوردار است اما در مهندسی نرم افزار، استفاده ی مجدد از مولفهها هنوز با چالش های متعددی مواجه است. به منظور افزایش کارآمدی و سرعت بخشیدن به فرآیند استفاده ی مجدد در توسعه ی نرم افزار، اندازه گیری کمی قابلیت استفادهی مجدد مولفهها امری ضروری می باشد. در این راستا مدل ها و سنجه های مختلفی ارایه شده اند. با توجه به تعدد روش های موجود، ضرورت ارایه ی یک مرور جامع، کامل و منصفانه در این زمینه، به شدت احساس می گردد. در این مقاله، با انجام یک مرور نظام مند و با ارایه ی یک دسته بندی جدید، روش های موجود به دقت مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته اند و به تحلیل نقاط قوت، محدودیتها و کاربردهای آنها پرداخته شده است. در نهایت، بر مبنای نتایج مطالعات و تحلیلهای صورت پذیرفته، برخی از چالش ها و مسایل باز مرتبط معرفی شده اند.

قابلیت استفاده ی مجدد از نرم - افزار، توسعه نرم افزار مبتنی بر مولفه، اندازه گیری کمی، روشهای ارزیابی جعبه سیاه، روش های ارزیابی جعبه سفید