رحمان سوری - دانشیار دانشگاه تهران
ابوالفضل فراهانی - استاد دانشگاه پیام نور
فاطمه نوری - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه پیام نور استان تهران

دیابت و چاقی از فاکتورهای خطرزا در بروز بیماری های قلبی- عروقی هستند. بهبود در عملکرد قلبی- عروقی پس از اجرای فعالیت ورزشی به تغییرات مثبت در ناهنجاری های متابولیکی و فاکتورهای خطرزا در بروز آترواسکلروز، نسبت داده شده است. پژوهش حاضر تاثیر تمرینات هوازی را بر سطح سرمی مولکول های چسبان سلولی، نیمرخ لیپیدی سرمی و مقاومت انسولینی در زنان میانسال دیابتی غیرفعال، مورد مطالعه قرار داده است. 24 بیمار دیابتی غیرفعال (سنین 40-48 سال) در این پژوهش شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی 12) نفر) و گروه کنترل 12) نفر) تقسیم شدند. نمونه های خونی در حالت ناشتا از همه آزمودنی ها گرفته شد. برنامه تمرین هوازی شامل دویدن هوازی و تمرینات ایروبیک با شدت 60-80 درصد ضربان قلب بیشینه، 3 روز در هفته به مدت 10 هفته بود. خون گیری جهت اندازه گیری سطوح sICAM-1 و نیمرخ لیپیدی سرم ( LDL-C ، HDL-C، کلسترول و تری گلیسیرید) پس از 12 ساعت ناشتایی در حالت پایه و در پایان 48 ساعت پس از خاتمه تمرینات انجام شد. غلظت سرمی sICAM-1 در گروه تجربی به میزان 16/1درصد کاهش یافت .(P =0/01) سطح انسولین و شاخص مقاومت انسولینی در گروه تجربی افت معناداری داشت .(P ≤ 0/05) البته تغییرات غلظت سرمی sICAM-1 بین دو گروه نیز معنادار نبود .(P > 0/05) تغییرات پلاسمایی تری گلیسرید، کلسترول و HDL-C وLDL-C، پس از تمرینات معنادار گزارش شد. به علاوه، رابطه معناداری بین تغییرات سطح سرمی sICAM-1 با تغییرات وزن، شاخص توده بدنی و HDL-C مشاهده گردید .(P ≤ 0/05) بنابراین احتمالا تمرینات هوازی با بهبود مقاومت انسولینی، نیمرخ لیپیدی سرمی و شاخص های جسمانی در کاهش عامل التهاب بین سلولی عروق در افراد دیابتی موثر است.

فعالیت ورزشی،sICAM-1 ، نیمرخ لیپیدی سرم، بیماران دیابتی غیر فعال