محسن ابراهیمی - استادیار دانشگاه سمنان
فرهاد رحمانی نیا - استاد دانشگاه گیلان
ارسلان دمیرچی - دانشیار دانشگاه گیلان
بهمن میرزایی - دانشیار دانشگاه گیلان

تحقیق حاضر با هدف بررسی آثار فعالیت هوازی با شدت کم و زیاد بر انرژی دریافتی، اشتها و هورمونهای تنظیم کننده انرژی انجام شد. شانزده مرد سالم غیر فعال (سن22 /09± 1/44 سال، قد 172/55±6/33 سانتیمتر، وزن 70/55 ±8/90 کیلوگرم، درصد چربی بدن (17/95±4/30 به صورت تصادفی به دو گروه فعالیت با شدت کم 55) درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره به مدت 45 دقیقه) و فعالیت با شدت زیاد 75) درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره به مدت 30 دقیقه) تقسیم شدند. آزمودنیها به صورت تقاطعی متعادل، دو شرایط آزمایشی 5 روز کنترل (بدون فعالیت ورزشی) و 5 روز فعالیت را پشت سر گذاشتند. آزمودنیها غذای مصرفی خود را در طول هر پنج روز وزن کرده و در برگه روزانه ثبت کردند. اشتهای آزمودنیها هر روز صبح با مقیاس دیداری (VAS) ثبت شد. غلظت هورمون گرلین، لپتین، انسولین و گلوکز در صبح روز ششم در حالت ناشتا پس از شرایط کنترل و فعالیت اندازه گیری شد. تغییر معناداری در انرژی دریافتی مطلق، اشتها، غلظت هورمون گرلین و لپتین در هیچ یک از گروه ها مشاهده نشد (P> 0/05)؛ اما انرژی دریافتی نسبی به طور معناداری در گروه با شدت کم کاهش یافت .(P=0/018) همچنین کاهش معناداری در غلظت انسولین (P=0/041) و گلوکز (P=0/022) در گروه با شدت زیاد مشاهده شد. چنین میتوان نتیجه گیری کرد که فعالیت هوازی با شدت کم در ایجاد تعادل منفی موثرتر از فعالیت هوازی با شدت زیاد عمل میکند. همچنین فعالیت هوازی با شدت زیاد در کاهش غلظت انسولین و گلوکز بهتر از فعالیت هوازی با شدت کم عمل میکند.

انرژی دریافتی، اشتها، هورمونهای تنظیم کننده انرژی، فعالیت ورزشی هوازی