حامد برزگر - دانشجوی دکتری دانشگاه تهران
الهام وسدی - دانشجوی دکتری دانشگاه تهران
محبوبه برجیان فرد - دانشجوی دکتری دانشگاه تهران

پژوهش حاضر با هدف شناخت اثرات احتمالی شیوههای متفاوت تمرینات ورزشی بر مقادیر عامل نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) در هیپوکمپ موشهای صحرایی بالغ انجام شد. در این پژوهش تجربی- آزمایشگاهی 35 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (با سن 8 هفته و میانگین وزن 10±170 گرم)، به طور تصادفی در 5 گروه مساوی 7 تایی کنترل، تمرین استقامتی، تمرین تناوبی شدید، تمرین پرشدت و تمرین بر سطح شیبدار تقسیم شدند. گروه تمرین استقامتی به مدت 8 هفته، تحت فعالیت ورزشی استقامتی بر روی نوار گردان مخصوص جوندگان قرار گرفتند. گروه تمرین تناوبی شدید، به مدت 8 هفته فعالیت ورزشی تناوبی با استراحت فعال بر نوارگردان اجرا کردند. گروه تمرین پرشدت، با شدت بالا بر نوارگردان دویدند. گروه تمرین بر سطح شیبدار، بر نوار گردان شیبدار فعالیت خود را انجام دادند. مقادیر BDNF با روش الایزا سنجیده شد و دادهها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه با α<0.05تحلیل شدند. یافتههای پژوهش حاضر نشان داد، مقادیر BDNF هیپوکمپ پس از 8 هفته، در گروه های تمرین استقامتی (0.768=P)، تمرین تناوبی شدید (0.135=P)، تمرین پرشدت (0.163=P) و تمرین بر سطح شیبدار (0.172=P) نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری را نشان ندادند. هر چند تمرینهای متفاوت ورزشی نتوانست موجب تفاوت معنادار سطوح BDNF شود، اما به نظر میرسد، تمرینات ورزشی با شدت و فشار بالاتر میتواند تغییر مقادیر BDNF هیپوکمپ را بیشتر تحت تاثیر قرار دهد.

موش صحرایی بالغ، عامل نوروتروفیک مشتق از مغز، هیپوکمپ، تمرین استقامتی، تمرین تناوبی شدید، تمرین پرشدت، تمرین بر سطح شیبدار