یعقوب حسینی - کارشناسی ارشد دانشگاه گیلان
بهمن میرزایی - استاد فیزیولوژی ورزش دانشگاه گیلان
حمید اراضی - دانشیار فیزیولوژی ورزش دانشگاه گیلان

هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر چهارهفته بی تمرینی پس از هشت هفته تمرین قدرتی با دو الگوی باردهی متفاوت (هرمی دوگانه و پلکانی معکوس) بر قدرت، استقامت، ترکیب بدنی و تغییرات برخی هورمونها در کشتی گیران جوان بود. به همین منظور، 14 نفر از کشتی گیران که دارای حداقل شش ماه سابقه تمرین در کشتی بودند (با میانگین سنی 17/2 30/42 سال، قد 170/41 6/14 سانتیمتر، وزن 72/29 13/18 کیلوگرم و چربی بدن 12/39±7/39 درصد) به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنیها به صورت تصادفی در دو گروه تمرینی تقسیم شدند و قدرت و استقامت ایزوتونیک و ایزومتریک بالاتنه و پایین تنه، ترکیب بدنی و مقدار برخی هورمون های آنابولیکی و کاتابولیکی کشتی گیران قبل از تمرین، بعد از هشت هفته تمرین و پس از چهارهفته بی تمرینی اندازه گیری گردید. برمبنای یافته ها مشخص شد حداکثر قدرت و استقامت ایزومتریک و ایزوتونیک در هر دو گروه پس از تمرین افزایش، اما پس از دوره بی تمرینی، فاکتورهای یادشده نسبت به پس از تمرین کاهش معناداری داشت، همچنین میزان تستوسترون در هر دو گروه کاهش یافت، اما مقدار کورتیزول، اپی نفرین و نور اپی نفرین افزایش یافت وتنها افزایش کورتیزول در گروه هرمی دوگانه به شکل معناداری نسبت به گروه پلکانی معکوس افزایش داشت. در ارتباط با درصد چربی بدنی نیز در هر دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. یافته های فوق نشان میدهد علیرغم این که پس از بی تمرینی، غلظت هورمون های آنابولیکی، استقامت ایزوتونیک و ایزومتریک و حداکثر قدرت در کشتیگیران کاهش مییابد ، درمقابل غلظت هورمونهای کاتابولیکی افزایش را نشان میدهد، اما استفاده از الگوی هرمی دوگانه برای حفظ فاکتورهای ذکرشده، مناسب تر به نظر میرسد.

بی تمرینی، قدرت و استقامت عضلانی، الگوهای باردهی قدرت، هورمون