بابک فرزاد - دانشجوی دکتری دانشگاه خوارزمی
حمید رجبی - دانشیار دانشگاه خوارزمی
رضا قراخانلو - دانشیار دانشگاه تربیت مدرس
فریناز نصیری نژاد - دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران

در پژوهش حاضر اثر تمرین شنا بر آسیب ناشی از فشردگی مزمن (CCI) عصب سیاتیک در موشهای صحرایی نر بالغ موردبررسی قرار گرفت. بدینمنظور، 40 سر موش صحرایی نژاد ویستار هشت هفتهای به پنج گروه تقسیم شدند که عبارت هستند از: گروه القای نوروپاتی با مدل CCI و تمرین شنا (CCIST)، گروه القای نوروپاتی با مدل CCI بدون تمرین شنا (CCI)،گروه سالم با تمرین شنا (ST)، گروه کنترل سالم بدون تمرین شنا و گروه شم جراحی Sham )CCI .(CCI گروه های CCIST و CCI توسط زدن چهار گره شل بر روی عصب سیاتیک، با آسیب عصبی محیطی مواجه شدند. شایان ذکر است که پروتکل تمرینی شنا به مدت دو هفته 5) روز در هفته بهمدت 30 تا60 دقیقه) بهطول انجامید. علاوهبراین، آزمونهای رفتاری شامل: مطالعه هایپرآلجیزیا و آلودینیای مکانیکی و حرارتی بود که هر هفته انجام میشد. یافته های آماری نشان میدهد که هایپرآلجیزیای مکانیکی (بهترتیب P=0.023 و (P=0.013 و هایپرآلجیزیای حرارتی (بهترتیب P=0.013 و (P<0.001 در هفتههای اول و دوم در گروه CCIST نسبت به گروه CCI اختلاف معناداری داشته اند، اما دو هفته تمرین، تاثیر معناداری بر آلودینیای مکانیکی و سرمایشی نداشته است. درمجموع، یافته های پژوهش حاضر حاکی از آن است که انجام فعالیت ورزشی مناسب، بهصورت مستقیم بر هایپرآلجیزیا اثر میگذارد و باید به عنوان یک درمان مهم توانبخشی موردتوجه قرار گیرد.

هایپرآلجیزیا، آلودینیا، تمرین شنا، درد نوروپاتی