محمدطاهر افشون پور - کارشناس ارشد دانشگاه شهید چمران اهواز
عبدالحمید حبیبی - دانشیار دانشگاه شهید چمران اهواز
روح الله رنجبر - استادیار دانشگاه شهید چمران اهواز

هدف از این پژوهش، مقایسه تاثیر دو شدت فعالیت حاد هوازی بر غلظت آپلین پلاسما، گلوکز خون و شاخص مقاومت به انسولین در مردان مبتلابه دیابت نوع دو میباشد. بدین منظور، 12 آزمودنی مبتلابه دیابت نوع دو (با میانگین سنی 52/6± 3/6 سال، قد 171/3 ± 6/7 سانتیمتر و وزن 87/58± 4/7 کیلوگرم) در پژوهش حاضر شرکت کردند. ابتدا و طی جلسه ای، تن سنجی و اوج اکسیژن مصرفی (VO2peak) آزمودنی ها از طریق آزمون تعدیل شده بروس محاسبه گردید. سپس، آزمودنیها پس از گذشت حداقل 10 ساعت از ناشتایی، طی دو جلسه درمعرض آزمون دویدن روی نوارگردان بادو شدت 50 درصد و 80 درصد اوج اکسیژن مصرفی قرار گرفتند. علاوه براین، نمونه خونی پیش از فعالیت، بلافاصله پس از آن و 24 ساعت پس از هر شدت فعالیت برای اندازه گیری سطوح آپلین، گلوکز و انسولین گرفته شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها نیزآزمون تحلیل واریانس درون گروهی دوراهه با اندازهگیری مکرر مورد استفاده قرار گرفت. برمبنای نتایج، تفاوت معناداری در مقدار آپلین پلاسما بین شدتهای فعالیت مشاهده میشود P=0.416) در شدت 50 درصدو P=0.286 در شدت 80درصد)؛درحالیکه در زمان نمونهگیری و تعامل بین شدتها تفاوت معناداری وجود ندارد .(P<0.05) همچنین، یافتهها تفاوت معناداری را در مقدار گلوکز خون و مقاومت به انسولین در شدت و زمان نمونهگیری و نیز تعامل بین این دو نشان نمیدهد .(P<0.05) بهطورکلی، بهنظر میرسد فعالیت حاد هوازی در شدت بالا میتواند تاثیر معناداری بر غلظت آپلین پلاسما در مردان مبتلابه دیابت نوع دو ایجاد کند؛ درحالیکه تاثیری بر متغیرهای گلوکزو مقاومت به انسولین ندارد.

دیابت نوع دو، آپلین پلاسما، مقاومت به انسولین، گلوکز خون، شدت فعالیت ورزشی