تاثیر تمرین هوازی بر وخامت کلی و مقدار شاخص های خطر متابولیک در بیماران مبتلا به سندرم متابولیک: مطالعه فراتحلیلی

هدف از این فراتحلیل، تعیین تاثیر تمرین هوازی بر خطر کلی سندرم متابولیک و مقدار هریک از شاخص های خطر در آزمودنیهای مبتلا به سندرم متابولیک میباشد. جهت انجام پژوهش، کارآزمایی های بالینی و تصادفی مربوط به بررسی تمرین هوازی بیشتر از چهار هفته بر وضعیت متابولیک بیماران سندرم متابولیک چاپشده تا سال (2015) موردتحلیل واقع شد. فاکتور اصلی موردمطالعه، امتیاز z سندرم متابولیک و فاکتورهای ثانویه شاخصهای خطر متابولیک بود. شایان ذکر است که مدلهای اثرات تصادفی و ثابت جهت تحلیلها استفاده شدند و اندازه اثر برحسب تفاوت استاندارد میانگین در تناوب های اطمینان 95 درصد گزارش شد. ناهمگونی بین مطالعات نیز توسط آزمون خیدو بررسی گشت و مقدار I2 بیش از 50 درصد به عنوان ناهمگونی قابل ملاحظه قلمداد گردید. علاوه براین، در ارتباط با فاکتور اصلی، هشت پژوهش مورد فراتحلیل قرار گرفت که شامل 561 آزمودنی در قالب گروههای تمرین هوازی 288) نفر) و کنترل 273) نفر) بود. تغییرات استاندارد میانگین برای امتیاز z سندرم متابولیک برابر با (-0/33) و برای فاکتورهای ثانویه شامل: قندخون برابر با (-0/36)، لیپوپروتیین پرچگال برابر با (0/03)، فشار متوسط سرخرگی برابر با (-0/23)، تریگلیسرید برابر با (-0/1) و دور کمر برابر با ( -0/40) محاسبه گردید. یافتهها نشان میدهند که تاثیر متوسط تمرین هوازی بر بهبود وخامتکلی خطر متابولیک در بیماران سندرم متابولیک، بر فواید بالینی تمرین هوازی تاکید میکند. بااینحال، تعیین تاثیر عواملی مانند سن، جنسیت، نژاد و پارامترهای تمرینی در فراتحلیل های آماری آینده میتواند بسیار کاربردی و ارزشمند باشد.

Keywords:

فراتحلیل , تمرین هوازی , سندرم متابولیک , امتیاز Z متابولیک