راحله امیری - کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه اصفهان
فهیمه اسفرجانی - دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه اصفهان
سیدمحمد مرندی - استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه اصفهان

هدف پژوهش حاضر مقایسه پاسخ برخی هورمونهای متابولیکی به تمرین مقاومتی با شدتهای مختلف با محدودیت و بدون محدودیت جریان خون در دختران فعال بود. در این پژوهش که با روش نیمه تجربی و طرح متقاطع انجام شد، 11 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان با میانگین سنی 19 سال در سه وضعیت تمرین مقاومتی کم شدت با محدودیت و بدون محدودیت جریان خون و تمرین مقاومتی با شدت بالا بدون محدودیت جریان خون با فواصل یک هفته ای قرار گرفتند. جلسه های تمرین شامل حرکات فلکشن، اکستنشن بازو و زانو در سه نوبت با 15 تکرار بود. در گروه با محدودیت جریان خون، ناحیه پروکسیمال اندام موردنظر با تورنیکت )فشار 100-120 میلیمتر جیوه( هنگام تمرین بسته میشد. نمونه خونی، قبل و بلافاصله بعد از تمرین حاد با هدف تعیین غلظت هورمون رشد، عامل رشد شبه انسولینی، تستوسترون، کورتیزول و الکتات گرفته شد. برای تحلیل داده ها از آنالیز واریانس با اندازه گیری تکراری در سطح معناداری P 0.05 استفاده شد. برمبنای یافته ها، هورمون رشد و لاکتات در هر سه وضعیت تمرینی افزایش معناداری نسبت به پیش آزمون نشان دادند )P<0.001(؛ اما تفاوت معناداری در مقادیر تستوسترون )P=0.307( و عامل رشد شبه انسولینی )P=0.831( مشاهده نشد. همچنین، هورمون کورتیزول در هر سه وضعیت تمرینی کاهش معناداری نسبت به پیش آزمون داشت .)P<0.001( بهنظر میرسد که تمرین مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون با شدت کم، به اندازه تمرین مقاومتی با شدت زیاد و بدون محدودیت جریان خون، بر پاسخ های هورمون رشد و فاکتورهایی مانند لاکتات )که میتواند باعث افزایش قدرت و هایپرتروفی شود( تاثیر داشته باشد.

محدودیت جریان خون، هورمون رشد، عامل رشد شبهانسولینی، تستوسترون، لاکتات