تاثیر یک وهله فعالیت هوازی بیشینه صبح و عصر بر سطوح پلاسمایی هورمون های رشد و کورتیزول در زنان جوان

مقدمه: ورزش با شدت متوسط تا شدید، محرک قدرتمندی برای ترشح هورمون رشد وکورتیزول است و عوامل مختلفی از جمله ریتم شبانه روزی میتواند پاسخ این دو هورمون به ورزش را تعدیل کند. هدف این تحقیق تعیین تاثیر زمان تمرین روزانه بر پاسخ هورمون رشد و کورتیزول نسبت به ورزش میباشد.روش شناسی: بیست و دو دانشجوی دختر (میانگین و انحراف استاندارد سن 21/59±2/24سال، نمایهی توده بدنی 21/05±2/75کیلوگرم بر متر مربع و درصد چربی 27/28±3/20 درصد) به طور تصادفی به دو گروه تجربی 12) نفر) و کنترل 10) نفر) تقسیم شدند. آزمودنیها در دو روز جداگانه آزمون هوازی بیشینه بروس روی تردمیل را متعاقب 12 ساعت ناشتایی انجام دادند. آزمون اول، ساعت 8 صبح و آزمون دوم، ساعت 6 بعد از ظهر انجام شد. نمونه گیری خون در هر دو مرحله تمرین، به میزان 10 سیسی بلافاصله قبل و پس از تمرین جمع آوری شد.یافتهها: نتایج حاصل از آزمون آنالیز واریانس درون گروهی و تعقیبی توکی افزایش معنی داری را در میانگین سطح هورمون رشد در گروه تجربی بلافاصله پس از تمرین صبح و عصر نشان داد (p=0/001)؛ سطح کورتیزول گروه تجربی تنها پس از آزمون صبح افزایش معناداری داشت((p<0/05 ؛ نسبت سطح هورمون رشد به کورتیزول گروه تجربی در پس آزمون عصر در مقایسه با پیش آزمون عصر افزایش معناداری یافت .(p<0/001)بحث و نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن نسبت سطح هورمون رشد به کورتیزول در تمرین عصر، به نظر میرسد در تمرین عصرگاهی شرایط آنابولیسم بهتری بر بدن حاکم باشد.

Keywords:

ریتم شبانه روز , آزمون هوازی بیشینه بروس , هورمون رشد , کورتیزول