پاسخ حاد و تاخیری فعالیت هوازی بر سطوح پلاسمایی امنتین-1 موش های صحرایی نر دیابتی

مقدمه: دیابت یک اختلال متابولیک میباشد که به دنبال کاهش در ترشح انسولین و یا مقاومت به عمل انسولین ایجاد میگردد. امنیتن-1 که به تازگی کشف شده است پروتیینی است که در بافت چرب احشایی بیان شده و ترشح میشود که حساسیت انسولینی را افزایش میدهد.هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک جلسه تمرین هوازی بر غلظت پلاسمایی امنتین-1 میباشد.روش شناسی: در این مطالعه تجربی دیابت بوسیله تزریق تک دوز استرپتوزوتوسین((50 mg/kg در موشها ایجاد گردید. 40 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با میانگین وزن 160- 5 گرم به طور تصادفی به 1 گروه کنترل و 3 گروه تمرینی تقسیم شدند. گروه های تمرین برای یک نوبت با سرعت 20 متر در دقیقه به مدت 50 دقیقه روی نوارگردان دویدند. حیوانات در گروههای مجزا به ترتیب بلافاصله، 4 ساعت و 24ساعت پس از فعالیت ورزشی بیهوش شدند و نمونه برداری از آنها انجام شد. در نهایت سطوح پلاسمایی امنتین-1 با روش الایزا اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج تحقیق بیانگرعدم تغییر معنی دار در سطوح پلاسمایی امنتین-1 در تمامی گروه های تمرینی در مقایسه با گروه کنترل بوده است.بحث و نتیجه گیری: افزایش سطوح پلاسمایی امنتین-1 پس از یک جلسه فعالیت ورزشی در موشهای صحرایی دیابتی احتمالا به عنوان یک عامل ضد التهابی عمل میکند.

Keywords:

امنتین-1 , دیابت نوع 2 , تمرین حاد