اصغر توفیقی - استادیار دانشگاه ارومیه
صبا حمزه زاده - کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه ارومیه

مقدمه و هدف: ویسفاتین پروتین مترشحه از بافت چربی است، مطالعات ارتباط مستقیم بین سطوح ویسفاتین پلاسما و دیابت نوع 2 را نشان دادهاند، اما تاثیر تمرینات ورزشی بر سطوح این هورمون نامشخص است. هدف تحقیق حاضر، بررسی تغییرات ویسفاتین پلاسما و شاخص های متابولیکی به دنبال تمرین هوازی در زنان مبتلا به دیابت نوع2 بود.روش شناسی: 40 نفر زن مبتلا به دیابت نوع 2 (میانگین سنی 58/88±5/26 سال و شاخص توده بدنی 32/25±3/69 کیلوگرم/مترمربع)، به شیوهی در دسترس و با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند.20 آزمودنی در گروه هوازی 12) هفته، 3 جلسه/ هفته،20-50 دقیقه و با شدت 60 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه) و 20 نفر در گروه کنترل (فاقد هر گونه فعالیت بدنی) قرارگرفتند. نمونههای خونی قبل و بعد از 12 هفته مداخله جمع آوری و جهت بررسی سطوح پلاسمایی ویسفاتین، انسولین، هموگلوبین گلیکوزیله((HbA1c، گلوکز، تری گلیسیرید((TG،کلسترول((CHOL، لیپوپروتین با دانسیته بالا((HDL-c و لیپوپروتین با دانسیته پایین((LDL-c مورد استفاده قرار گرفت. داده های بدست آمده با از نرم افزار SPSS نسخه 21 و با سطح معنیداری α <0/05 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد که 12 هفته تمرین هوازی موجب کاهش معنیدار ویسفاتین،گلوکز، HbA1c، CHOL، TG و LDL-c شد. همچنین شاخصهای وزن، درصد چربی، شاخصتوده بدنی و نسبت محیط کمر به لگن در گروه هوازی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت.بحث و نتیجه گیری: کاهش معنیدار ویسفاتین پلاسما به دنبال تمرین هوازی احتمالا ناشی از کاهش مقادیر شاخصهای تن سنجی و بهبود شاخصهای گلیسمی و نیمرخ لیپیدی است.

ویسفاتین، شاخص های متابولیکی، تمرین هوازی، زنان، دیابت نوع2