مینو باسامی - استادیار دانشگاه علامه طباطبایی
سجاد احمدی زاد - دانشیار دانشگاه شهید بهشتی
هیوا رحمانی - دانشجوی دکتری دانشگاه شهید بهشتی
امجد نیک سرشت - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش دانشگاه شهید بهشتی

هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی پاسخ غلظت پلاسمایی ویسفاتین به حجم فعالیت مقاومتی و ارتباط آن با مقاومت به انسولین، هورمون رشد و-IL 6 میباشد.روش شناسی: پانزده مرد جوان سالم (سن 23/9±1سال، وزن 74/4±7/2 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 26/1±3/6 کیلوگرم بر متر مربع) در تحقیق حاضر شرکت نمودند. بعد از تعیین 10-RM، آزمودنی ها دو جلسه فعالیت مقاومتی 3 نوبت و 5 نوبتی را با فاصله یک هفته و بطور تصادفی اجرا نمودند. سه نمونه خونی قبل و بعد از فعالیت و نیز بعد از 30 دقیقه ریکاوری گرفته شدند و برای اندازه گیری هورمون رشد، اینترلوکین-6 و ویسفاتین آنالیز شدند. مقاومت به انسولین نیز با استفاده از غلظت گلوکز و انسولین محاسبه گردید. برای مقایسه جداگانه داده های قبل و بعد از ورزش و بعد از ریکاوری در دو جلسه، از آزمون آنالیز واریانس2×3 مکرر استفاده شد.یافتهها: نتایج نشان داد که بین پاسخ پلاسمایی ویسفاتین، اینترلوکین 6- و شاخص مقاومت به انسولین به دو حجم متفاوت فعالیت مقاومتی تفاوت معنیداری وجود ندارد .(P> 0/05) صرف نظر از حجم فعالیت، یک جلسه فعالیت حاد مقاومتی تاثیر معنیداری بر همه فاکتورهای اندازه گیری شده غیر از ویسفاتین داشت .(P<0/001) بررسی همبستگی آماری داده ها در پاسخ به فعالیت، ارتباط معنی داری را بین هیچ کدام از متغیرهای اندازه گیری شده با ویسفاتین نشان نداد .(P> 0/05)بحث و نتیجه گیری: حجم فعالیت مقاومتی عامل موثری بر غلظت پلاسمایی ویسفاتین نیست و نمی توان ویسفاتین را به عنوان یکی از عوامل موثر در فرایند مقاومت به انسولین در نظر گرفت.

حجم فعالیت مقاومتی، حداکثر قدرت، ویسفاتین، اینترلوکین-6