پروانه نظرعلی - دانشیار دانشگاه الزهرا
زهرا مسیبی - کارشناسی ارشد دانشگاه الزهرا
رزیتا فتحی - دانشیار دانشگاه مازندران
پریچهر حناچی - دانشیار دانشگاه الزهرا

مقدمه و هدف: کمرین کموکاینی است که در توسعه التهاب و مقاومت به انسولین شرکت دارد. تحقیق حاضر اثر هشت هفته تمرین مقاومتی شدید بر سطوح پلاسمایی کمرین و انسولین در موش های نر را موردارزیابی قرار داد.روش شناسی: 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (میانگین وزن 161±23 گرم وسن 5 هفته) به طور تصادفی به 3 گروه 8 تایی (کنترل سالم-کنترل مقاوم به انسولین - تمرین مقاوم به انسولین ) تقسیم شدند. یک برنامه تمر ین مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان با وزنه های متصل به دم را ( 3روز در هفته، برای 8 هفته) انجام دادند. بعد از 8 هفته تمرین مقاومتی موشها بیهوش و نمونه گیری انجام شد. غلظت پلاسمایی کمرین، انسولین، گلوکز و نیمرخ چربی خون با استفاده از کیت و به روش الایزا اندازه گیری شد.یافته ها: یافته ها نشان داد تمرین مقاومتی منجر به کاهش معناداری در سطوح کمرین ( (P =0 /01، گلوکز (P=0/001)، انسولین (P=0/001) وسطوح LDL پلاسما (P=0/007) و افزایش معناداری در سطوح HDL پلاسما (P=0/03) در گروه مقاوم به انسولین گردید.بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد، تمرین مقاومتی با شدت بالا، می تواند به عنوان رویکردی پیشگیرانه در بهبود مقاومت به انسولین موردتوجه قرار بگیرد.

کمرین- مقاوم به انسولین- تمرین مقاومتی- موش صحرایی