اثر همکاری مبتنی بر هدف و ساختا ر بر نوآوری محصول

محیط متلاطم، رقابت فزاینده و نیازهای متنوع و متغیر مشتریان، نقش نوآوری را در بقا و ارتقای مزیت رقابتی شرکتها برجسته کرده است. محدودیت منابع دانشی و نیاز به پاسخگویی سریع به تغییرات آنها را به همکاری در نوآوری واداشته است. در سالهای اخیر مطالعاتی پیرامون چگونگی و میزان اثر انواع روشهای همکاریهای بر نوآوری انجام شده است. مقاله حاضر با گونه شناسی انواع همکاری مبتنی بر هدف و ساختار در تلاش است اثر آنها بر نوآوری محصول را بسنجد. داده ها با استراتژی پیمایشی از شرکتهای دانش بنیان پیرامون انواع همکاریهای و نوآوری محصول آنها گردآوری شده است. روایی به صورت محتوایی و پایایی نیز مبتنی بر آلفای کرونباخ معین گردید. نتایج نشان داد که همکاری علمی مهمترین عامل در نوآوری بوده اند و همکاری بازار نیز کمترین تاثیر را بر نوآوری داشته است. همچنین در گونه همکاری بازار، همکاری با مشاور تاثیر معناداری بر خلق نوآوری داشته است؛ بااین حال همکاری با مشتریان، رقبا و تامین کننده تاثیر معناداری روی خلق نوآوری نداشته اند. در بخش دوم نیز نتایج نشان داد که همکاریهای بالادستی به طور معناداری اثرگذاری بیشتری بر نوآوری داشته و همکاریهای پایین دستی کمترین تاثیر را بر نوآوری دارند.

Keywords:

همکاری فناورانه , نوآوری محصول , همکاری مبتنی بر هدف , همکاری مبتنی بر ساختار