بررسی اثر عصاره هیدروالکلی گیاه اسطوخدوس Lavandula officinalisبراعمال حرکتی در موش صحرایی نر مدل شبه بیماری پارکینسون

زمینه مطالعه:بیماری پارکینسون یک اختلال ناشی از تخریب عصبی است که در حدود %1 از جمعیت بالای 50 سال اثر میگذارد. به طور کلاسیک پارکینسون به عنوان یک بیماری مربوط به سیستم حرکتی در نظر گرفته میشود و تشخیص آن بر مبنای گروهی از علایم حرکتی نظیر سفتی عضالت، کندی حرکت و اختالل در رفلکس های حرکتی و وضعی بنا نهاده میشود. هدف:هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات عصاره هیدروالکلی گیاه اسطوخدوس بر اختالالت حرکتی موشهای صحرایی مدل شبه بیماری پارکینسون است. روش کار: موشهای صحرایی نر نژاد ویستار به چهار گروه تقسیم شدند .)n=7( عالیم بیماری پارکینسون قبل از تجویز عصاره اسطوخدوس به وسیله تزریق درون صفاقی )ip( رزرپین )5 mg/kg( ایجاد شد. سه گروه از موشهای صحرایی مقادیر مختلف عصاره اسطوخدوس 400 mg/kg, po(، 300، )200 و گروه شاهد نیز به مدت 6روز و روزی دوبار به همان حجم آب مقطر دریافت کردند. در روز هفتم، سختی عضالت و دیگر علایم پارکینسون به وسیله بار تست، روتارود و میدان باز اندازه گرفته شد. نتایج:در این مطالعه بهبود عالیم ناشی از بیماری پارکینسون با استفاده از عصاره هیدروالکلی اسطوخدوس مشاهده نشد و اختالالت حرکتی آنها در مقایسه با گروه شاهد کاهش نیافت. نتیجه گیری نهایی: عصاره هیدروالکلی اسطوخدوس بر اختلالات حرکتی ناشی از بیماری پارکینسون بی تاثیر است.

Keywords:

پارکینسون , اسطوخدوس , بارتست , روتارود , جعبه باز