حسن مروتی - گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران
رحیم عبدی - گروه بیولوژی دریا، دانشکده علوم دریایی دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خوزستان، ایران
محمدمهدی شمسی - دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

زمینه مطالعه:ماهی بنی از خانواده ی کپورماهیان از گونه ای مهم و تجاری در منطقه جنوبی ایران و خلیج فارس محسوب شده و از لحاظ تغذیهای و اقتصادی بسیار حایز اهمیت میباشد.هدف: با توجه به اهمیت سازگاری ماهیان با شوریهای مختلف در محیطهای متفاوت و قدرت تنظیم یونی و اسمزی و حفظ هموستاز بدن مطالعه اخیر صورت گرفته است. روش کار: برای انجام این پژوهش تعداد 144 قطعه ماهی بنی سالم با میانگین وزنی 350± 2/36 g و طول 25±1/25 Cmدر پنج گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول به عنوان شاهد در آب معمولی شهری کلرزدایی شده و چهار گروه بعدی به ترتیب در غلظتهایی شوری 4 ppt، 8، 12و 16 در شرایط یکسان نگهداری شدند. در روزهای 1، 3، 7، 14، 21 و 28 از کمان آبششی دوم از سمت چپ نمونه هایی به ضخامت حداکثر 0/5 cmتهیه و در محلول بوین قرار داده شدند. سپس به روش استاندارد و معمول تهیه مقاطع بافتی برشهایی به ضخامت 5-6 μm تهیه و رنگ آمیزی H&E بر روی آنها انجام گرفت. نتایج: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که انتقال تدریجی ماهی بنی به آب با شوری بالا باعث تغییرات واضح در تعداد و نحوه توزیع سلولهای کلراید در روزهای مختلف نمونه برداری همراه بوده است. بویژه این تغییرات در اندازه این سلولها در دو موضع فیلامنتی و لاملایی مشهود بوده است. نتیجه گیری نهایی: با توجه به روند کاهشی منابع آب شیرین از این تحقیق میتوان نتیجه گرفت که ماهی بنی تا چه اندازه میتواند بدون تغییر در ساختار آبشش در مقابل شوری مقاومت کند. این یافت ها نشان داد که ماهی بنی شوری پسند بوده و غلظت 4 g/l برای آن بهینه و غلظتهای 12 g/l و 8 برای آن قابل تحمل میباشد.

ماهی بنی، شوری، آبشش، سلول های کلراید