ارایه چارچوب مفهومی از توسعه مشترک محصول در سازمان های دانش بنیان بر مبنای نوآوری باز و پویایی محیطی

امروزه سازمانهای دانش بنیان به عنوان یک ابزار توسعه اقتصادی شناخته میشوند و ازآنجایی که در بازار فعلی شرکتها با محیط های عملیاتی آشفته ای روبرو هستند، این امر شرکتها را وا میدارد که به توسعه محصول جدید اندیشه کنند. یک راه ممکن برای کسب دانش جدید در فعالیتهای تحقیق و توسعه، روابط باز و برقراری مشارکت است. مشارکت به دستیابی به منابع خارجی مکمل، کاهش هزینه و ریسک نوآوری، پذیرش محیطهای پویا و ایجاد درآمد بالا کمک میکند. یکی از عواملی که میتواند در توسعه مشترک برای به دست آوردن ایده و دانش مکمل موثر باشد، نوآوری باز در سازمان است که با ایجاد قابلیت های کشف فناوری خارجی و بهره برداری از فناوری خارجی موجب توسعه هرچه بهتر محصولات و زمینه ساز نوآوری در محصولات میگردد. نوآوری باز و توسعه مشترک محصول دو مفهوم قابل توجه در ادبیات مدیریت و سازمانهای دانشبنیان هستند و پویایی محیطی میتواند نقش مهمی در رابطه بین این دو ایفا کند. بنابراین شرکتهای دانش محور که با تکیه بر دانش، نوآوری و تجاری سازی آن شکل میگیرند، با توجه به مفاهیم نوآوری باز و نقش تعدیلگری پویایی محیطی، می توانند به توسعه مشرک محصول بپردازند. لذا در این مقاله، براساس مطالعات پیشین و با تمرکز بر شرکتهای دانش بنیان، به تحلیل رابطه نوآوری باز بر توسعه مشترک محصول با نقش تعدیل گری پویایی محیطی پرداخته شده است.

Keywords:

توسعه مشترک محصول , نوآوری باز , پویایی محیطی , سازمانهای دانش بنیان