نیلوفر صبوری - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی آبیاری و زهکشی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
جوانشیر عزیزی مبصر - استادیار گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
اسداله اسدی - دانشیار گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

آرسنیک یکی از خطرناک ترین آلاینده های منابع آب است که سلامت انسان و سایر موجودات را تهدید می کند. بنابراین حذف آرسنیک از منابع آب در اولویت برنامه های بهداشتی قرار دارد. راه های مختلفی برای حذف آرسنیک وجود دارد. در این پژوهش از دو روش اسمز معکوس و نانوذرات آهن صفر ظرفیتی در مقیاس آزمایشگاهی استفاده شد. برای انجام آزمایش، متغیرهای دما، غلظت آرسنیک، pH غلظت نانوذره آهن و زمان اختلاط در نظر گرفته شد. نتایج پژوهش نشان داد در هر دو روش اسمز معکوس و استفاده از نانوذره آهن، با افزایش غلظت آرسنیک کارایی حذف افزایش یافته است. برای غلظت 1 / 5 میلی گرم در لیتر به ترتیب با 98 و 2/ 90 درصد حذف آرسنیک، بیشترین راندمان به دست آمد. در روش اسمز معکوس تاثیر دما وpH مشابه بود و با افزایش این دو متغیر درصد حذف آرسنیک نیز افزایش یافت. در روش اسمز معکوس درصد حذف آرسنیک در pH برابر و دمای 30 درجه سلسیوس، به ترتیب برابر 95 / 98 و 96 / 59 به دست آمد. نتایج پژوهش نشان داد که افزایش زمان اختلاط و دما در روش حذف آرسنیک با نانوذره آهن باعث افزایش کارایی حذف آرسنیک و افزایش pH باعث کاهش آن می شود

آرسنیک، اسمز معکوس، نانوذره آهن صفر ظرفیتی، حذف، محیط آبی