اقلیمه نصیری سقرلو

موضوع پژوهش حاضر بررسی مهمترین مسیولیتهای حقوقی دایه با توجه به مبانی فقهی و حقوقی آن میباشد. دایه، زنی که به جای مادر، نگهداری و پرورش نوزاد را بر عهده میگیرد و معمولا او را با شیر خود تغذیه میکند. با آنکه نگهداری از نوزاد و شیردهی به او عملا و نیز به لحاظ حقوق دو کار مجزا تلقی میشده، همواره ترجیح این بوده است که دایه، مرضعه نوزاد نیز باشد. امروزه به شخصی که در نگهداری کودک به مادر کمک میکند پرستار کودک میگویند. همان طور که در تحقیق حاضر بیان شد، استخدام دایه از گذشته های دور و پیش از اسلام در جوامع اسلامی معمول بوده و انگیزه های متعددی برای استخدام دایه وجود داشته است. در دوران جدید، اما همراه با تغییر شرایط اجتماعی، امور نگهداری، حضانت و شیردهی نوزادان و کودکان، ساختار حقوقی و فرهنگی متفاوتی یافت.یافته های پژوهش حاضر نشان داد که عملکرد حقوقی پرستاران کودک )یا همان دایه گان قدیم( را میتوان در چارچوب مسیولیت مدنی و کیفری پرستاران متخصص ارزیابی نمود. به این ترتیب، چنانچه نوزاد یا کودکی به واسطه تخلفات و خطاهای تشخیصی، درمانی و مراقبتی و ... یک پرستار کودک، دچار آسیب جسمی یا روانی شود، فرد پرستار، به طور مستقیم و غیرمستقیم مسیول تقصیرات خواهند بود. همچنین اگر در صورت غفلت، عدم مهارت و سهل انگاری در فرآیند نگهداری و مراقبت از نوزاد یا کودک، خسارت و آسیبی ایجاد شود، فرد پرستار، ملزم به جبران خسارات وارده خواهد بود.

دایه، پرستار کودک، مسیولیت مدنی نگهداری از نوزاد، دایگی پیش از زایمان