احسان کوثری نیا - دانشجوی دکترای رشته مهندسی مکانیک
یونس علیزاده - استادیار رشته مهندسی مکانیک

بیش از یکصد سال است که مشخص شده می توان از مواد منفجره به نحو کنترل شده ای در تولید قطعات فلزی با پروفیل مشخص بهره گرفت. شکل مورد نظر محصول نیروی انفجار بوده که به صورت مستقیم یا غیر مستقیم فلز را تغییر شکل می دهد. شکل دهی انفجاری فرآیندی است که به لحاظ کاربری دشوار بوده ولی از آنجا که تنها به یک نیمه قالب نیاز دارد می تواند برای تولید تعداد کم فلزات با شکل پذیری دشوار (مانند نیکل، تیتانیوم و آلیاژهای آلومینیوم) صرفه اقتصادی داشته باشد. از آنجا که این آلیاژها می تواند در حالت سخت شده (و تمپر شده) خود شکل داده شوند، قطعات تولید شده نیازی به عملیات حرارتی بعدی (که عموماً منجر به تابیدگی قطعات می شود) ندارد. در این مقاله نتایج مروری کلی بر فعالیتهای انجام شده در زمینه تاثیر شکل دهی انفجاری بر خواص مکانیکی و متالورژیکی قطعات ارایه شده است

تغییر شکل پلاستیک دینامیک، شکل دهی انفجاری، خواص مکانیکی، ریزساختار