محمدجواد زارع بهنمیری - استادیار گروه حسابداری، دانشگاه قم، قم، ایران
سیده مهدیه کریمی - دانشجوی کارشناسی ارشد حسابداری، موسسه آموزش عالی روزبهان، ساری، ایران

سازمان ها با استفاده از تعریف استراتژی به دنبال راهی برای ایجاد ارزش بیشتر هستند. تنوع بخشی یک استراتژی محسوب شده و به عنوان روشی برای ادامه رشد و تغییر شناخته می شود. اثربخشی تنوع بخشی به عنوان یک ابزار استراتژیک به وسیله بسیاری از محققان و استفاده کنندگان از آن مورد سوال است، زیرا چندان واضح نیست که تنوع بخشی باعث ارزش آفرینی و بهبود عملکرد مالی برای سازمان های بکارگیرنده این استراتژی خواهد شد یا نه. هدف از این پژوهش بررسی رابطه همزمان تنوع بخشی و عملکرد شرکت است. نمونه مورد استفاده در این پژوهش شامل 109 شرکت طی سال های مالی 1390 تا 1395 می باشد. در این تحقیق جمع آوری داده ها جهت آزمون فرضیه ها و درنهایت تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار EXCEL در قالب فایل های اطلاعاتی تهیه و سپس متغیرهای مورد نظر محاسبه و در نهایت رگرسیون معادلات همزمان با استفاده از نرم افزار آماری stata14 تخمین زده شد. برای اندازه گیری تنوع بخشی از معیار آنتروپی بولتزمن 1986 و برای سنجش عملکرد شرکت از نسبت کیوتوبین روش هیملبرگ و همکاران 1999 استفاده شد. برای بررسی موضوع تحقیق دو فرضیه مطرح شد: نتیجه فرضیه اول که بررسی تاثیر تنوع بخشی بر نسبت کیوتوبین بود، تاثیر منفی و معنادار تنوع بخشی بر نسبت کیوتوبین می باشد. فرضیه دوم تحقیق نیز بررسی تاثیر نسبت کیوتوبین بر تنوع بخشی می باشد. نتایج نشان دهنده عدم وجود تاثیر نسبت کیوتوبین بر تنوع بخشی می باشد

تنوع بخشی، عملکرد شرکت، نسبت کیوتوبین