مروری بر ضرورت حفظ امنیت کارکنان مراکز علمی و پژوهشی صنایع غذایی در برابر خطرات نانو مواد

یکی از جدیدترین تکنولوژی های عصر حاضر که در همه علوم و صنایع به سرعت در حال گسترش می باشد، نانوتکنولوژی است که آن را تکنولوژی آینده می نامند. اصطلاح تکنولوژی آینده مفهوم دیگری نیز دارد، یعنی نانوتکنولوژی روشی است نوبنیاد که قرار نیست حذف شود. از این رو همه تلاش ها بر استفاده بهینه از این روش و توسعه آن استوار است. می توان گفت نانوتکنولوژی با فرموله کردن غذاهای فراسودمند، کم حجم، غذادارو و موادمغذی هدفمند برای فضانوردان، به صنایع غذایی پیوست. با این که قدمت نانوتکنولوژی به دهه 1950 بازمی گردد ولی امروزه در صنایع غذایی، کشاورزی، تغذیه و داروسازی، تنوع روزافزونی در استفاده از انواع نانومواد به چشم می خورد. تعاریف گوناگونی برای نانومواد پیشنهاد شده است. مطابق با توصیه نامه کمیسیون اروپا، اصطلاح نانومواد به طور کلی برای توصیف ماده ای به کار می رود که حداقل یک بعد کوچکتر از 100 نانومتر باشد. نانومواد در طبیعت بوجود می آیند (در فوران های آتشفشانی، گردبادها، امواج اقیانوس و غیره) یا ممکن است به طور ناخواسته در طی فرآیندهای صنعتی یا سوخت تولید شوند (در محصول جانبی تولید شده حین واکنش شیمیایی) و یا با انگیزه استفاده از خصوصیات مواد در اندازه نانو، به طور اختصاصی تولید شوند. به این گروه از نانومواد، اصطلاحا تولید شده یا مهندسی شده گفته می شود که به نوبه خود می توانند برای فرآوری محصولات نانو فعال با قابلیت فراسودمند مورد استفاده قرار گیرند (1و4).