استفاده از هیدروکلوییدها در روش های مختلف ریزپوشانی ترکیبات ضدمیکروبی

اسانس ها و سایر عوامل ضدمیکروبی طبیعی در دسته ترکیبات با ارزشی قرار دارند که می توانند به منظور جلوگیری از رشد میکروبی به فرمولاسیون مواد غذایی اضافه شوند. افزودن مستقیم این عوامل ضدمیکروبی به غذا سبب کاهش عملکرد آنها می شود، چرا که بیشتر این ترکیبات فرار و حساس به اکسایش و تجزیه شدن هستند. از این رو، فرایند ریزپوشانی جهت حفظ عملکرد اینگونه ترکیبات زیست فعال در برابر تبخیر، واکنش ها، تجزیه شدن و مهاجرت به غذا پیشنهاد می شود. معمولا هیدروکلوییدها در روش های مختلف ریزپوشانی مانند قرار دادن ترکیبات در حفره مولکول های سیکلودکسترین، کواسرواسیون، امولسیون/نانوامولسیون، ترسیب با ضدحلال فوق بحرانی و میکرودانه های آلژینات مورد استفاده قرار می-گیرند. مقاله مروری حاضر، روش های ریزپوشانی ذکر شده را مورد بحث قرار می دهد. در تمامی این روش ها، هیدروکلوییدها نقش محافظت کنندگی از ترکیب حساس را با به تله انداختن یا ایجاد دیواره محافظ اطراف مولکول هدف ایفا می کنند. ضخامت این لایه محافظت کننده به روش مورد استفاده، ساختار هیدروکلویید، pH، قدرت یونی و حضور بسپارهای زیستی دارای بار مخالف بستگی دارد. مسلما، انتخاب روش مناسب ریزپوشانی به ماهیت ترکیب، استفاده نهایی از محصول، میزان بازدهی روش و شرایط فرایند بستگی دارد.

Keywords:

ترسیب با ضدحلال فوق بحرانی , ریزپوشانی , سیکلودکسترین ها , میکرودانه های آلژینات , نانوامولسیون