استفاده همزمان از تیمارهای آلی و شیمیایی برای اصلاح یک خاک شور و سدیمی

مشکلات ناشی از شور و سدیمی بودن خاک ها در بخش های خشک و نیمه خشک کشور از مهم ترین چالش های زیست محیطی پیش رو است که منجر به کاهش باروری اراضی و یا خارج کردن آنها از شمار اراضی قابل کشت می شود. در این پژوهش، تغییرات ویژگی نسبت جذب سدیم یک خاک شور و سدیمی در اثر افزودن سطح 5/2 درصد وزنی بقایای یونجه یا بیوچار تهیه شده از پوست گردو و باگاس نیشکر همراه با گچ، سولفات آلومینیوم و مخلوط این دو پس از 4 ماه بررسی شد. نتایج نشان از آن داشت که کاربرد مستقل تیمارهای آلی و یا کاربرد همزمان آنها با تیمارهای شیمیایی موجب افزایش مقادیر ویژگی نسبت جذب سدیمی خاک در مقایسه با تیمار شاهد شد و در این بین، بیشترین افزایش نسبت جذب سدیم خاک از کاربرد هم زمان بیوچار پوست گردو و گچ به دست آمد. گرچه به دلیل عدم انجام آبشویی، افزایش ویژگی نسبت جذب سدیم موجب تشدید مشکلات خاک شور و سدیمی شده است، اما باید توجه نمود که این افزایش گویای توانایی تیمارهای کاربردی برای استخراج یون سدیم از مکان های تبادلی و جایگزین نمودن آن با یون های مشابه دیگر است.

Keywords:

باگاس نیشکر , بقایای گیاهی , بیوچار , پوست گردو , نسبت جذب سدیم