آرزو ایرندگانی - کارشناسی آموزش ابتدایی، پردیس رسالت زاهدان
اله نظر علی صوفی - عضو هییت علمی دانشگاه فرهنگیان ، پردیس رسالت زاهدان

یکی از کارهای عمومی آموزش و پرورش ، اجتماعی کردن کودکان و نوجوانان است و مفاهیم عمده تربیت اجتماعی کردن کودکان و نوجوانان است و مفاهیم تربیت اجتماعی آن از جمله خودکفایتی ، ابراز وجود ، استقلال ، خودپنداری ، خودرهبری ، رقابت ، همکاری ، نوع دوستی و هویت جویی ها و ده ها مولفه دیگری که به نوعی شخصیت اجتماعی کودکان را شکل می دهد ، در همین دوران آموزشگاهی تحقق می پذیرد .کودکان و نوجوانان در سنین بین 6 تا 18 سالگی به طور متوسط 12 ساعت را در مدرسه می گذرانند پس از خانواده ، مدارس با کانون اصلی زندگی به شمار می رود و فعالیتهای مدرسه ای در زندگی این گروه سنی به صورت فعالیت اصلی در می آید .در گنار فعالیتهای رسمی در مدارس می توان برای دانش آموزان فعالیتهای تربیتی ( پرورشی ) و اجتماعی تدارک دید که یکی از ویژگی های این فعالیتها این است که در آن ها اجباری وجود ندارد و دانش آموزان با میل و رغبت به انجام آن می پردازند و به رضایت خاطر نیز می رسند و ( محمد علی احمدوند ، آشنایی با فعالیتهای تربیتی و اجتماعی ، صفحه ( 11 تا چندی پیش مدرسه را تنها جای مطالعه و کسب معلومات و نیز انتقال مواد آموزشی از معلمان به دانشآموزان می دانستند ولی امروزه به لحاظ تربیتی روشن شده است که مدرسه شکل دهنده ساختار درونی و شخصیتی دانش آموز است با مدرسه محیطی است که دانش آموز در آنجا شایستگی ، شکست ، موفقیت ، انزوا محبوبیت ، طرد .... تجربه می کند کمک به رشد ابعاد گوناگون هویت دانش آموزان ، از جمله هویت فردی هویت اجتماعی و هویت دینی ازرسالت های محوری امور تربیتی ( پرورشی ) است . ( حسین اسکندری ، فصلنامه روان شناسی صفحه ( 12 بنابراین این مقاله له دنبال بررسی نقش فعالیتهای پرورشی در رشد اخلاقی و اجتماعی دانش آموزان ابتدایی طراحی و تدوین گردید .

فعالیت های پرورشی ، هویت فردی ، دینی و اجتماعی