عبدالحمید افراخته - مربی گروه علوم اجتماعی (علوم سیاسی)دانشگاه پیام نور

جهانی شدن مجموعه ای از فرایندهای چند بعدی و پیچیده است که عرصه های متعددی از جمله اقتصاد، ایدیولوژی، سیاست،فرهنگ و محیط زیست را در بر میگیرد و موجب افزایش وابستگی کشورهای جهان به یکدیگر میشود. از منظر اقتصادی، سیرتاریخی جهانی شدن را میتوان به چهار مرحله داخلی، بین المللی، چند ملیتی و جهانی تفکیک کرد. از منظر جهان بینی نیز چهارنوع طرز تفکر خود محوری، چندمحوری، منطقه محوری و جهان محوری در روند جهانی شدن مشاهده می شود.جهانی شدن دارای اثرات مثبت و منفی است و موافقان و مخالفان زیادی دارد. اصولا طرز تلقی و نگرش نسبت به جهانی شدن بستگی به این موضوع دارد که فرد، گره و یا جامعه خاص از وضعیت به وجود آمده، منتفع و یا متضرر شده باشد. بدیل هایی که برای جهانیشدن مطرح شدهاند عبارتند از :جنبش ضد جهانی شدن، جهانی شدن اصلاح شده و فلسفه توسعه پایدار.عقلانی ترین بدیل برای جهانی شدن، توسعه پایدار است که همزمان با توسعه اقتصادی و پیشرفت اجتماعی برضرورت توجه بهمحیط زیست و حفظ منابع طبیعی نیز تاکید می نماید. توسعه پایدار را می توان مدیریت روابط سیستم های انسانی واکوسیستم های طبیعی با هدف استفاده پایدار از منابع درجهت تامین رفاه نسل های حال و آینده تعریف کرد. این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی به دنبال تحولات و اثربخشی ناشی از تاثیر و تاثر توسعه پایدار و جهانی شدن بر یکدیگر است.

امنیت، رشد، توسعه، توسعه پایدار، جهانی شدن، دولت، نابرابری