نقش آداب و سنن و فرهنگ در معماری شهری با رویکرد معماری در بافت تاریخی شهر شیراز

معماری هر سرزمین ریشه در اداب و فرهنگ آن سرزمین دارد و سکونتگاه ها نتیجه ی،استقرار بی قاعده و اتفاقی عناصر گوناگون وفضاهای کالبدی نیستند؛بلکه پیدایش و شکل گیری هر فضا و کالبد گویای وجود نهاد یا فعالیتی است که بر گرفته از فعالیت های اجتماعی و ریشه در اداب و سنن جوامع مختلف دارد. هر یک از شهرها و سکونتگاه های قدیمی گنجینه ی فرهنگی با ارزشی به شما می آیند که نمایانگر روند تاریخ حیات اجتماعی جاری در آن است و هر فضای کالبدی به منظور در برگرفتن فعالیتی معین و برای پاسخگویی به نیازها و خواسته های استفاده کنندگان پدید می آید و شکل آن علاوه بر مشروط شدن توسط عوامل مزبور؛تحت تاثیر عوامل متعدد دیگری از جمله ویژگی های محیط طبیعی،فرهنگ و اداب و سنن قرار میگیرد.با وجود آنکه در سرزمینی زندگی میکنیم که پیشینه ی شهرنشینی و شهرسازی در آن به چند هزاره پیش از میلاد می رسد و تا کنون اثار متعددی از آن دوران کشف شده؛اما اغلب آنها به سبب نوع مصالح و تحولات تاریخی و جوی از بین رفته اند. در این مقاله با روشی تحلیلی توصیفی و استفاده از منابع کتابخانه ای در نظر داریم با شناخت گستره ی ادب و فرهنگ مردمانی که در پهنه ی آن سرزمین زیسته اند به چون و چرا های معماری پی ببریم.بدین دلیل شناسایی نشانه های فرهنگی به تحلیل و تاویل دلالت های موجود فرهنگی؛جهت، یافتن ×زمینه های موثر در معماری کمک شایانی درراهبرد این مقاله به ما خواهد کرد.