مینو قره بگلو - دکتری معماری، دانشیار دانشگاه هنر اسلامی تبریز. ایران.
مهتاب هاشمی آقاجری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری اسلامی،دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران

معماری بدون حضور انسان معنا ندارد و در این راستا، یک معماری خوب زمانی اتفاق می افتد که بتواند پاسخی شایسته به ساحات انسانی و نیازهای انسان داده باشد، در این خصوص شناخت رابطه بین ساحات معماری و ساحات حیات انسان، امری ضروری و لازم ا ست؛ به همین دلیل ا ست که برای خلق معماری، طراح ابتدا باید شناخت کامل از ان سان و ساحات و مراتب وجودی وی داشته باشد که به درک عمیقی از نیازهای او برسد تا در نهایت موفق به خلق معماری ایده آل برای انسان شود. دو سوال ا صلی این پژوهش عبارتند از: ساحات حیات ان سان و ساحات معماری کدام اند چه رابطه ای بین ساحات معماری و ساحات حیات انسان وجود دارد روش تحقیق در این پژوهش ، راهبرد کیفی است. در این پژوهش ابتدا به بررسی و شناخت ساحات حیات انسان از ادبیات نظری مختلف پرداخته شد و این نتیجه حاصل شد که انسان دارای سه ساحت اصلی(جسم، نفس و روح) می باشد و نیز دارای ساحات فرعی که زیرمجموعه ای از ساحات اصلی حیات انسان هستند. در مقابل با بررسی و شناخت ساحات معماری این نتیجه گرفته شد که ساحات معماری به ویژه فضای سکونتی دارای سه ساحت اصلی(ساحت فیزیکی محیط،ساحت اجتماعی محیط،ساحت نمادین و رمزگونه) می باشد و همچنین دارای ساحات فرعی که زیرمجموعه ای از ساحات اصلی معماری هستند. با بررسی این عوامل و استخراج ساحات معماری و ساحات حیات انسان این نتیجه حاصل شد که یک ارتباط و همخوانی بین ای دو دسته از ساحات برقرار است که در صورت پاسخ به ساحات معماری می توان تا حد زیادی پاسخگوی ساحات وجودی حیات انسان نیز شد.

انسان، ساحات حیات انسان، ساحات معماری