بررسی شاخص های تاثیرگذار در طراحی داخلی ایستگاه های مترو با رویکرد تقویت حس مکان (نمونه موردی: ایستگاه دانشگاه شهر تبریز)

افزایش جمعیت در شهرهای بزرگ کشور و گسترش بی رویه شهرها بدون برنامه ریزی صحیح، چیدمان اتفاقی مراکز تولید و جذب سفر و عدم وجود فن آوری ارتباطی جایگزین، سبب ایجاد سفرهای شهری زیاد به ویژه با وسایل نقلیه شخصی شده است. امروزه معضل ترافیک از مشکلات عمده ای است که کلان شهرهای کشورمان با آن دست به گریبان هستند. مشکلات زیست محیطی، اتلاف وقت، تصادفات و سایر مسایل مربوط به پیامدهای ترافیک و هزینه های ناشی از آن حل مسایل ترافیکی که را به دغدغه ای برای شهرهای بزرگ تبدیل نموده است. سیستم های حمل و نقل ریلی یکی از ابزارهایی است که همواره برای رفع مشکلات ترافیکی مدنظر بوده و مورد استفاده قرار می گیرد. قطار مسافربری شهری (مترو) از ملزومات کلان شهرهای امروزی در عرصه حمل و نقل عمومی بوده و جزء کارآمد ترین این سیستم ها محسوب می شود. امنیت، سرعت بالا، اقتصادی بودن و حجم عظیم مسافرهای جابه جا شده توسط متروها درصد بالایی از دغدغه های برنامه ریزان شهری را در عرصه ترافیک و آمد و شد سریع مردم کاهش می دهد. از این رو ایستگاه های مترو که خاستگاه فیزیکی و در واقع فضای عملکردی قطار شهری می باشند حایز اهمیت هستند. امروزه توجه صرف به جنبه کمی طراحی فضا و نگاه تک بعدی به آن، سبب کاهش کیفیت اغلب فضاهای جمعی و شهری شده است، از اینرو با توجه قرار دادن مطالعات حس مکان و ادراک ذهنی مردم از محیط، و تاثیر عوامل محیط کالبدی بر الگوهای جاری رفتار، ابزار مناسب را جهت ایجاد سرزندگی، پویایی، امنیت و پیوند فهم و احساس با زمینه معنایی در فضا فراهم نماید، در مقاله حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای و اسنادی به شناسایی فاکتورهای تاثیرگذار ادراک و نیازهای انسانی و روانی به عبارتی عوامل انسانی پرداخته شده و نهاتا0یراهکارها یی جهت ارتقاء کیفیت فضاهای داخلی ایستگاه مترو با توجه به حس مکان ارایه شده است.

Keywords:

فضای عمومی و جمعی , حمل و نقل عمومی , قطار شهری (مترو) , حس مکان , ایستگاه دانشگاه تبریز