نوآوری های قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 در مرحله محاکمه و اجرای حکم

در نظام عدالت کیفری ایران، تا قبل از تصویب قانون آیین دادرسی کیفری 1392 تعقیب گرایی و رویکرد حاکم در تعقیب، نظام تعقیب سنتی بوده است. قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 با وجود برخی از اشکالات و ایرادات مترتب برآن، برخوردار از جنبه ها و نکات مثبت بسیاری درخصوص رعایت حقوق شهروندی، حقوق متهم، حق دفاع، وکیل مدافع، روند دادرسی، تضمینات تحقق دادرسی عادلانه و منصفانه است. در قانون جدید دایره شمول جرایم موضوع صدور قرار بازداشت موقت،محدودتر شده است که این تغییر و تحول در جهت مثبت و صیانت از حقوق و آزادی های فردی متهم و در قالب پیشگیری ازوقوع جرم می باشد. از نوآوری های مهم قانون جدید ملغی نمودن موارد بازداشت موقت اجباری است. این سیاست تقنینی در جهت حمایت از حقوق و آزادی های فردی متهم، همسویی با اصل برایت و پیشگیری از وقوع جرم در راستای الزامات دادرسی عادلانه و منصفانه است. از مهم ترین پیامدهای پذیرش جایگزین های تعقیب در سیاست جنایی تقنینی میتوان تمرکززدایی در سیستم عدالت کیفری، قضایی شدن دادسرا، ترافعی شدن امر تعقیب، سرعت بخشی به فرایند کیفری، کاهش هزینه های نظام کیفری، افزایش دقت در رسیدگی های جزایی، کاهش جمعیت کیفری، رعایت کرامت متهم، فردی شدن واکنش های اجتماعی، پیشگیری از بزهکاری ثانویه، پیشگیری از تشدید بزهدیدگی، عدم طرد متهم از اجتماع و تاثیر اراده بزهدیده در تعقیب زدایی را نام برد.

Keywords:

عدالت کیفری , دادرسی کیفری , پیشگیری از جرم , حقوق شهروندی , کرامت متهم