مهری اسماعیل پورابیانه - دانش آموخته مقطع کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی واحد تهران مرکزی
احمد رنجبر - استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

در این مقاله علم تشبیه را در دفتر پنجم مورد بررسی قرار میدهیم . اساس کار ما در این مقاله بر این است که تشبیه را به عنوان هنر و اساسی برای ابزار قدرت فصاحت و بلاغت یک شاعر بدانیم و مولانا اگر چه شاعری فرم گرا نیست و معنا براو در درجه اول اهمیت است اما توانایی سخن سرایی بسیاری دارد و در ساخت تشبیه بسیار توانا بوده است و ی در استدلال های عقلی بیشتر به تمثیل و تشبیه ودر استدلالهای نقلی به قران و حدیث تکیه داشته است.و نکته مهم دیگر آنکه مقایسه بسامد اشکال مختلف تشبیه در مثنوی نشان دهنده آن است که مولانا بیشتر از چه ساختارها و عناصری در سبک تعلیمی برای ادای مقاصد خویش سود جسته است.

تشبیه، ساختار،سبک،مولانا، مثنوی