بررسی تطبیقی شیوه های کاربرد آیات در رشحات الغیبیه فی تحقیق طریق الصوفیه،نفثه المصدور، مرصاد العباد و کشف المحجوب

بهره گیری و اثر پذیری نویسندگان و شاعران پارسی گوی از آیات و مفاهیم قرآنی در ادوار مختلف و به اشکال مختلف، در متون نظم و نثر فارسی آشکار است. در آثار برجسته ادب فارسی بهرهجویی و تاثر از مفاهیم قرآنی به عنوان شگردی ادبی، به وفور مشاهده میشود. شیخ یوسفعلی بهبهانی نیز در رشحات الغیبیه فی تحقیق طریق الصوفیه، به شیوه های گوناگون مفاهیم ناب عرفانی را در قالب آیات قرآنی، بکاربرده است و از ویژگیهای بارز این اثر نیز کاربرد آیات به روش های مختلف جهت غنیتر ساختن الفاظ فارسی و اعتبار بخشیدن به مفاهیم ناب عرفانی است. در این پژوهش سعی شده است شگردهای شیخ یوسفعلی بهبهانی، در اقتباس از آیات قرآنی تحلیل و بررسی شود، لذا در صدد پاسخ دادن به سوال اصلی برآمدهایم که با توجه به کاربرد آیات و احادیث در نثر، نویسنده از چه شیوه هایی بهره برده است سپس با ذکر نمونه، شیوه وی با نویسندگان متون دیگر مقایسه شده و از تفاسیر ارزشمند قرآن نیز استفاده شود.

Keywords:

شیخ یوسفعلی بهبهانی , رشحات الغیبیه فی تحقیق طریق الصوفیه , آیات , اثرپذیری