شیرین خوری - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات شاهرود، سمنان، ایران
علیرضا محمدی آریا - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، واحد تهران، تهران، ایران
علی اسماعیلی - استادیارگروه روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی، واحدتهران،تهران، یران

به دلیل کمرنگ بودن مفهوم تمایزیافتگی خود و نیمرخ انگیزشی در بین نوجوانان و جوانان عادی و همچنین دارای معلولیت حسی پژوهش حاضر با هدف مقایسه تمایزیافتگی خود و جهت-گیری هدف در دانشآموزان نابینا، ناشنوا و عادی مقطع متوسطه دوم(سال سوم دبیرستان) شهر شاهرود صورت گرفت. در این مطالعه مورد شاهدی 30 نفر نابینا، 30 نفر ناشنواکه در سال تحصیلی 1394؛1393 در شهرستان شاهرود در حال تحصیل بودند به صورت هدفمند و از جامعه در دسترس انتخاب و 30 دانش آموز عادی به صورت خوشهای و گمارش تصادفی ساده در پژوهش شرکت نمودند؛ و پرسشنامه های جهتگیری هدف و تمایزیافتگی خود را تکمیل کردند؛ نتایج داده ها به شیوه تحلیل واریانس یک راه ه تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها نشان میدهند که بین نمرات سه گروه نابینا، ناشنوا و عادی در ابعاد جهتگیری تسلط-گرایش و عملکرد-گرایش تفاوت معنادار وجود دارد؛ اما بین نمرات سه گروه نابینا، ناشنوا و عادی در ابعاد جهتگیری تسلط-اجتناب و عملکرد-اجتناب تفاوت معنادار وجود ندارد. بین تمایزیافتگی خود در دانش آموزان نابینا، ناشنوا و عادی سال سوم دبیرستان تفاوت وجود دارد.

جهت گیری هدف، تمایزیافتگی خود، دانش آموزان، نابینا، ناشنوا