بررسی روابط ساختاری خودکارآمدی تحصیلی، تاب آوری تحصیلی، اضطراب تحصیلی و مهارت های مطالعه با عملکرد تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی روابط ساختاری خودکارآمدی تحصیلی، تاب آوری تحصیلی، اضطراب تحصیلی و مهارت های مطالعه با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 1396-97 انجام گرفت. روش اجرای این پژوهش توصیفی (غیر آزمایشی) و طرح پژوهش از نوع طرح های همبستگی و از نوع معادلات ساختاری بود. کلیه دانش آموزان دوره ابتدایی شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 96- 97 جامعه آماری این پژوهش را تشکیل می دادند. روش نمونه گیری، تصادفی خوشه -ای چند مرحله ای بود و در کل 384 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس خودکارآمدی تحصیلی پاتریک، هیکس و رایان (1997)، مقیاس تاب آوری تحصیلی مارتین و مارش (2003)، مقیاس اضطراب تحصیلی آلپرت و هابر (1960) و مقیاس مهارت های مطالعه کانگاس (2009) استفاده شد. جهت تحلیل یافته ها از روش الگویابی معادلات ساختاری بهره گیری گردید. نتایج بررسی با معادلات ساختاری نشان داد که مهارت های مطالعه و خودکارآمدی تحصیلی به صورت مستقیم بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان تاثیر می گذارند و تاب آوری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی به صورت غیر مستقیم و از طریق مهارت های مطالعه بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان تاثیر می گذارند.

Keywords:

اضطراب تحصیلی , تاب آوری تحصیلی , خودکارآمدی تحصیلی , عملکرد تحصیلی , مهارت های مطالعه