مهشاد ربیعی - دانشجوی دکتری حقوق کیفری و جرم شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران
اصغر عباسی - عضو هیات علمی، استادیار، دانسگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران
میثم موسی زاده - دانشجوی دکتری حقوق کیفری و جرم شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران

قاچاق انسان یکی از پدیده های در حال رشد عصر حاضر است و شکل جدید و امروزی برده داری محسوب می شود. قاچاق انسان، امروزه با توجه به نحوه انجام و گستردگی و شیوع در انجام این جرم، آن را تحت عنوان یکی از جنایات سازمان یافته فراملی مورد بررسی قرار می گیرد. با توجه به اهمیت این جنایات و خطری که از این جرایم متوجه افراد و جامعه بین المللی است، تلاش های فراوانی از طریق وضع قوانین کیفری، هم از سوی جامعه بین المللی و هم از سوی قانون گذاران داخلی صورت گرفته است که در این نوشتار به بررسی اجمالی آن می پردازیم. گرچه تصویب قانون مبارزه با قاچاق انسان در سال 1383، مجاهدتی ارزنده برای همنوایی با جامعه جهانی و اهتمام به کرامت انسانی است و به دلیل فقدان پیش بینی اقدامات پیشینی و پسینی و ملحوظ نکردن مکانیسم های ترمیمی، حاوی خلاءها و نواقص غیرقابل اغماض است که بیان آنها به شیوه توصیفی و تحلیلی، وظیفه اساسی این نوشتار و ارایه این پژوهش است.

قاچاق انسان، جرایم سازمان یافته، قاچاق مهاجرین